Op verhaal komen

Huiverend van de kou belde ze aan. Aan de andere kant van de deur hoorde ze sloffende voetstappen de deur naderen, gevolgd door een beverige stem die riep: 'Jaaa?'
'Ik kom op verhaal!' riep ze door de deur, en stampte met haar voeten op de besneeuwde stoep om de kou uit haar voeten te verjagen.
Aan de andere kant van de deur klonk het geluid van rammelende sleutels en grendels die werden verschoven. Krakend en piepend ging de deur open, en een oud, grijs mannetje werd zichtbaar. Hij stond zo krom gebogen dat hij maar tot haar boezem rijkte.
'Bent u Plot?' vroeg het mannetje met beverige stem.
'Jazeker', antwoordde ze trots.
'Want het zou beslist niet voldoen de Plot te verliezen. Nee, dat zou niet best zijn,' mompelde het mannetje als in zichzelf.
Eindelijk schoof hij de deur helemaal open en stapte opzij om haar binnen te laten. Dankbaar stapte ze de warmte van de gang in, die rijk gedecoreerd was met wijnrode lopers en oude schilderijen met jachttaferelen, die op hun beurt ook weer gedecoreerd waren met kerstornamenten. Op de achtergrond zong Bing Crosby zachtjes dat hij droomde van een witte kerstmis.
Het mannetje wenkte haar mee naar boven en ging haar voor op een trap, eveneens bekleed met een wijnrode loper, die op zijn plek werd gehouden met gouden roedes. De trap kwam uit op een overloop die overging in een lange gang met daaraan deuren genummerd van een tot en met vier.
Met een weids gebaar opende het mannetje deur nummer één voor haar, en maakte een aanmoedigend gebaar naar binnen te treden. De kamer verwelkomde haar binnen met een vriendelijk openhaard vuur, en een uitnodigend bed met frisse, strak gestreken lakens. In de rechterhoek prijkte een kerstboom, uitbundig versierd met rode en witte kerstballen. Verheugd stapte ze naar binnen, maar herinnerde zich toen iets.
'Is Protagonist er al?' vroeg ze.
Het mannetje knikte en kondigde toen aan: 'Het diner wordt geserveerd om zes uur', en slofte weer naar beneden.
Uitgelaten gooide ze zichzelf achterover op het bed.Voor het eerst was ze tevreden over het verhaal van haar leven: alles was zoals het moest zijn, een succesverhaal.

Om klokslag zes uur ging ze naar beneden voor het diner, gekleed in een roodfluwelen avondjurk, en in haar oren twee kerstballen als kokette verwijzing naar kerstmis.
Daar, onder aan de trap stonden haar disgenoten: Protagonist, Conflict en Setting al op haar te wachten. Met haar, de plot, erbij was haar verhaal compleet.
Vanaf haar hoge positie bovenaan de trap keek ze koninklijk op ze neer en gaf ze een hoofse knik, om vervolgens gracieus af te dalen.
Waren het zenuwen? Was het een losliggende roede? Plotseling voelde ze de loper onder zich uitschieten, en viel ze in een lawine van rood fluweel van de trap, om als een kapotte lappenpop aan de voeten van Protagonist, Conflict en Setting te eindigen. In haar hals stak een scherf van een rode kerstbal die ooit een oorbel was, waaruit rood het bloed vloeide.
'Wie had gedacht dat mijn verhaal een tragedie zou zijn,' ‎ fluisterde ze, terwijl Protagonist, Conflict en Setting tevreden knikten.