Er waren eens twee zussen, Amelia en Cerise. Amelia had een lach als stralende zonneschijn, die werd weerspiegeld in haar honingblonde haar. Haar ogen waren Teletubbieblauw en haar lach klonk als windklokjes die zachtjes tinkelen in de wind.
Cerise daarentegen had zwart haar met daarop een bokkepruik, op haar voorhoofd zat een bord, en haar schoenen waren gevoerd met lood. Als Cerise lachte, krompen dieren in elkaar, katten bliezen kwaadaardig en kromden hun rug. Als Cerise praatte verbeeldden luisteraars zich dat ze kanongebulder hoorden.
Amelia en Cerise waren als de dag en de nacht, als de stralende zon en de ziekelijke maan. Samen bewoonden ze een groot kasteel, overwoekerd met doornstruiken, waar ooit Doornroosjes prins zich zo dapper doorheen had gevochten. Doornroosje en haar prins waren geëmigreerd naar Amerika, en hadden het kasteel verkocht aan de ouders van Amelia en Cerise.
Omdat die een beperkt budget hadden besloten de ouders van Amelia en Cerise de renovatie zelf te doen, daarbij niet gehinderd door enige kennis van zaken. Zo kon het gebeuren dat hun vader zichzelf per ongeluk elektrocuteerde toen hij de elektriciteit aanlegde, en hun moeder dodelijk werd getroffen door een vallende baksteen van haar zelf gemetselde muur. Amelia en Cerise lieten dan ook op hun grafsteen zetten 'Doe Het Niet Zelf', als les voor anderen.
Sinds de dood van hun ouders woonden Amelia en Cerise alleen in het grote kasteel. Ze leefden comfortabel, maar wel eenzaam, want in de wijde omtrek was geen ander kasteel of huis te zien. Ze brachten dan ook veel tijd door met chatten en msn-nen, en ze overwogen online dating.
'Oh Amelia,' verzuchtte Cerise elke avond, 'Mir fehlt ein Mann,' want ze volgde een cursus Duits bij de Loi, en moest veel oefenen.
Dan knikte Amelia en antwoordde hoopvol: 'Ooit zal hij toch wel komen? Sinds de komst van de TomTom zijn we een stuk beter te vinden.'
De dagen verstreken en werden weken, en de weken werden maanden, maar voordat ze jaren konden worden werd op een woensdag op de kasteeldeur geklopt. Op woensdag bestelden de prinsessen altijd pizza en dus renden ze allebei naar de deur. Na een korte schermutseling over wie mocht opendoen opende Cerise de deur en stond oog in oog met een waanzinnig knappe ridder, zijn lans fier geheven.
Zijn haar was ravenzwart zijn ogen doordringend blauw en zijn schouders Arnold Schwarzenegger breed. Cerise bezweek bijna bij zijn aanblik.
'Ben ik hier bij Doornroosje?' vroeg de ridder op gezwollen toon.
'Doornroosje is al jaren weg!' antwoord Cerise en voegde er veelbetekenend aan toe: 'Maar ik ben er wel!' en knipperde wulps met haar wimpers.
De ridder maakte een verschrikte beweging en deed een stapje terug.
Toen verscheen Amelia en tinkelde: 'Wees welkom, waanzinnig knappe ridder! Kunnen wij u iets aanbieden?'
De ridder staarde haar aan, en het leek wel of er een beetje kwijl uit zijn mondhoek liep.
Toen vermande hij zich en zei: 'Graag, schone jonkvrouwe!'
Vanuit haar mondhoek zei Amelia tegen Cerise: 'Bel snel nog een extra pizza! Doe maar met extra toppings. Hij ziet er uit of hij honger heeft!'
Toen haakte ze met een bezitterig gebaar haar arm door de arm van de waanzinnig knappe ridder en liep met hem de woonzaal in, waar het vuur knapperde en spatte en de vonken rondsprongen.
Cerise keek het stel met lede ogen na. Zo ging het al haar hele leven: altijd was haar zus de winnaar. Op dat moment besloot Cerise acuut zich op te geven voor Extreme Makeover. Ze had het al vaker overwogen, maar werd altijd afgeschrikt door de gezwollen neuzen en ballonvormige lippen van de kandidaten, om nog maar te zwijgen over de grote witte verbanden.
Om geen achterdocht te wekken bestelde ze eerst de extra pizza, maar wat Amelia niet wist, was dat ze op de hare de driedubbele portie knoflook bestelde. Cerise gniffelde in haar vuist en ging naar de woonkamer. Daar lagen Amelia en de waanzinnig knappe ridder voor het knapperende houtvuur te rollebollen.
Cerise kuchte discreet: 'Hmhm,' maar het stel hoorde haar niet dus deed ze het nog een keer 'HMHM!'
Amelia's lippen waren gezwollen en kersenrood en haar prachtige haar tuimelde om haar schouders toen ze eindelijk opkeek van haar ridder, die alleen maar oog had voor haar.
'Oh, uw borsten zijn als dadeltrossen,' vertelde hij Amelia, en Cerise snoof minachtend: 'Die tekst is ouder dan de kont van Sinterklaas,' maar het stel hoorde haar niet eens.
Chagrijnig beende ze het kamer weer uit op zoek naar het nummer van Extreme Makeover.
Net toen ze de telefoon weer neerlegde ging de deurbel, maar dit keer had ze de voordeur voor zich alleen want Amelia liet haar prins niet meer los. Nu was het inderdaad de pizzakoerier die haar drie pizza's overhandigde en wegscheurde op zijn scooter. Cerise verdeelde de pizza's over drie borden en lette er op dat ze de knoflookpizza aan Amelia gaf.
Genietend zaten ze te eten van de gesmolten kaas, knapperige paprika's en de geur van oregano. Amelia voerde de prins stukjes van haar pizza en hij bood op zijn beurt de zijne aan.
Cerise baalde als een stekker dat haar knoflookplan in het water viel en kondigde aan: 'Ik ga naar bed!'.
Amelia keek haar even onderzoekend aan en wenste haar toen welterusten. 'Ik zie je morgen, zus!'
'Niet als ik jou eerst zie,' mompelde Cerise en stampte naar boven, naar haar slaapkamer. Daar lag ze de hele nacht te woelen en vervloekte de schoonheid van haar zus, die aan haar grote neus voorbij was gegaan. En ze huilde bittere tranen van teleurstelling en eenzaamheid.
De volgende dag werd ze wakker van de geur van gebakken ei en koffie die naar boven dreef en haar naar de keuken lokte. Daar stond Amelia blootsvoets met haar gouden haar als een stralend aureool achter haar hoofd blootsvoets te koken.
Cerise keek zoekend om zich heen: 'Waar is Hij?'
Amelia keek haar liefdevol aan: 'Ik heb hem weggestuurd. Hij was zo oppervlakkig dat hij alleen maar mijn stralende schoonheid zag en niet geïnteresseerd was in mijn spitse geest. Hij zag jou niet eens staan door het bord voor je kop en de bokkenpruik op je hoofd. Toen besefte ik dat zusterliefde boven ridderliefde gaat.'
Ontroerd keek Cerise haar zus aan, en hield haar hand op voor een high five.
'Maar toch wil ik een make-over' zei ze, nadat ze elkaar omhelsd hadden.
'Geen probleem' zei Amelia, 'dat doen we gewoon zelf! Ongehinderd door enige kennis.'
Dat is immers zusterliefde.